[baita ere zurruil, zurrukutuil]
adj
[esk. gizona] utzia eta biziotsua.
- Bere semeak adiskide zurrul batzuk bilatu zituela eta gauez eramaten zutela ostatuz ostatu jokoan eta zurrutean.
- Oso ondo egokitzen haiz artista zurrukutuil eta ilargi-joaren irudira.
es calavera, indecente.
sarrera erlazionatuak
zurtzuil (1)
« Hiztegiaren aurkibidera
Iruzkin berriak