gozo

1 adj (iron.)
haserre.

  • Mutur gozuakin ziok nausia.
  • Bere gomazko porratzar handi hura dantzatuz, gozoa zebilen huraxe.

[ezezko esaldietan]

  • Auzotarrak zain daude, eta ez oso gozoak.

en hopping mad.
es que trina, con cara de pocos amigos.

sarrera erlazionatuak
atzez, berde-berde eginda, goratu, kako, kandela pizteko moduan, kaskarrean, koskan, musturrekin, mutur, on (3), putzekin, samur-potro batean, setan, trenpu txarrean, txispak hartuta, ulitxekin, zaputzean, zipotzean

 

2 adj
zakarra, gogorra; estu, larri.

[ezezko esaldietan]

  • Etxean egin zuten sarrera ez zen gozoa izan.
  • Haserretzen zenean, bera ere ez omen zen gozoa.
  • Bentako tabernatik lenengo auzua, han eztu mutil batek jenio gozua.
  • Ederki nekatuta, beraren besuak iluntzian etziren izango gozuak.
  • Zuk jarritako bertso hoiek eztaude gozuak.
  • Kaliforniako zelaietan artzaintza gozoa ez huen izango. Ni ez naiz askoz gozoago ibili.

sarrera erlazionatuak
gozo (2), ligor, mokor, mozolo (2), muturbeltz, trukes (1)

 

« Hiztegiaren aurkibidera