irten

adj
[pertsona] ausarta, lotsagabea.

  • Irtena dun ume hori, gero!
  • Zer dakar morroi irten horrek?

en forward.
es echado -a pa’lante, lanzado -a.
fr fonceur -euse.

sarrera erlazionatuak
koska (1), lantzoi (1)

 

« Hiztegiaren aurkibidera