alotza

adj ƞ iz
(pertsona) kirtena, ezjakina.

• Politikari alotzek hartu dute gobernamendua.
• Erraza duk alotza engainatzea.

en stupid; fool.
es bobo -a, tonto -a.
fr imbécile, nunuche.

sarrera erlazionatuak
aker, anbulo, asto [+ hitz-familia osoa], bulunba, ergelputz, ergeltzar, ertzo, eskalapoin, inbezil, kaikutzar, kakarra, kakazulo, kakaperru, lantzoi (2), mando (1), mozolo (1), pitxo, potrobuztan, talo, tonto-harro, txingau, zakil; aje-ume, buruments, buru-urri, inuzente, ments; kaka jan

 

« Hiztegiaren aurkibidera