ona izan

(iron.)

 

1 ad esap
azala eduki.

  • Ona da errotaria, emateko artoaren lekuan garia.

es ser un(a) jeta, ser un(a) listo -a.

 

2 ad esap
aldarte txarreko egon; gaiztoa izan.

  • Ona duk bera! Segitzen ba’igu makilekin, puskatuko zizkiuk hezurrak.
  • Onak itun haiek! Inguru hartako gizon-emakumeak larrutzen zitiztenan.

 

3 ad esap
burugogorra izan.

  • Moxolok etsi? Ezta, ezta… Ona zen bera arimaren zaletasuna lagatzeko!

es bueno -a es, menudo -a es.

sarrera erlazionatuak
berea-egiteko, totxo (3), zipotz (1)

 

4 interj [ona da!]
egoera txarra dela adierazteko esapidea.

  • Oilategiari behako bat, oilarrik ez han. Ona diagu!
  • Hauxe duk ona! Eta orain, zer egin?

es qué movida, vaya historia.

 

« Hiztegiaren aurkibidera