arranpalo

1 adj
harroa, handiustekoa.

  • Ea ba nola sartuko dituzun arrastuan gazte arranpaluok.

en bigheaded, puffed-up, uppish.
es creído -a, subido -a.
fr bêcheur -euse, crâneur -euse.

sarrera erlazionatuak
ahuntz, artobero (1), bapo (4), gibel-gaizto, haizeputz, handiputz, harroputz, kaka-loratu, mandar, parrat (1), putz (4), putz-erroskilla (1), putzontzi, zorri piztu

 

2 adj
zalapartatsua, iskanbilatsua.

  • Baditu lagun arranpalo batzuk kriston madreak antolatzen dituztenak.

es bullanguero -a, escandaloso -a.

 

3 adj
madarikatua.

  • Baldekara esnia bota zidak. Txal arranpalua!

en bloody.
es puñetero -a.
fr fichu(e).

sarrera erlazionatuak
[arinak] arraio (1), bagastu, botiga (2), deabru, demonio, demontre, erre, futxo (2), kiskil, kontra, lupu, ozpin (1), putz (3), tzar, zentella, zulatu (5); [gogorrak] alu (2), bolatu (3), bort, golatu, herresta, gorotz, izorra, kaka (4), kakatsu (3), ostia, puta (5), zerri (2), zikin; [ezkerrean doazenak] demontreen, kaka (5), urde (2)

 

4 adj ƞ iz

dagokion baino gehiago hartzen duena; bizkarkina.

  • Pintxopotean ibili zuan trago bakarrakin dozenerdi pintxo jaten, arranpalo alenak.
  • Gu han, ezkontzan, eta hara non agertzen den Kepa arranpalua, bera gonbidatua izango balitz lez.

en grabby; freeloading, freloader.
es acaparador(a); gorrón -ona.

sarrera erlazionatuak
aprobetxategi, arraka, forogu, jantxakur (1), lanproi, limikari, linburdikari, tonto-listo, tonto-monto, uzkipitzer (2); azeriari konfesatu, pikatu, popan paratu

 

« Hiztegiaren aurkibidera